En in eens heb je Corona

En ineens heb ik het ook

Ik had nooit gedacht één van de corona geïnfecteerden te zijn. Maar in december was het dan toch raak. Ik had zo goed opgelet, me netjes aan de regels gehouden, maar het mocht blijkbaar niet baten. Ondanks mondkapje, veel thuis werken, afstand houden in de werksituatie, was het toch gebeurd.

Gelukkig voor mij kwam ik er goed doorheen. Na wat restklachten voel ik me weer goed. Dus ik kan in ieder geval weer vanuit mijn professie anderen helpen in re-integratie. Daarbij zijn we vooral bezig met hoe hou je de balans in de taken en uren en hoe manage je je energie in die taken en uren. Daar wordt regelmatig te weinig rekening mee gehouden. Niet expres, maar door gebrek aan kennis.  Herstel stagneert staat er dan, maar vaak ligt het aan de passendheid van de taken. Daarnaast spelen in de persoon gelegen factoren een rol. En dan wordt het toch ingewikkeld terwijl het zo simpel leek.

En als we het hebben over herstel, dan hebben we het over duurzaam herstel. Dat is toch ingewikkeld als de werksituatie door de regering aan banden is gelegd. Hoe ga je daar mee om.

En wat is dan die duurzame inzetbaarheid die momenteel bij bedrijven op de achtergrond kan raken. Er is immers een groter probleem dan dat. Begrijpelijk allemaal, maar wordt het niet juist tijd voor een goed gesprek over duurzame inzetbaarheid en verantwoordelijkheden? Want een goed gesprek hierover kan bijdragen aan het besef dat er een gezamenlijk doel is. Je wilt graag kunnen blijven, of wel of niet noodgedwongen iets anders gaan doen waar je goed in bent, om inkomenszekerheid te krijgen, hebben en houden. Want, gezondheid en financiële gezondheid gaan denk ik hand in hand.

Anneke Auerbach